wyzywająco

wyzywająco
wyzywająco {{/stl_13}}{{stl_8}}przysł. {{/stl_8}}{{stl_7}}'prowokując swoim zachowaniem się, wyglądem; hardo, butnie, zaczepnie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Spoglądać wyzywająco. Zachowywać się wyzywająco. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • wyzywająco — «w sposób wyzywający, zwracający uwagę, prowokująco; hardo, zaczepnie» Zachowywać się wyzywająco. Patrzeć, śmiać się wyzywająco. Wyglądać wyzywająco. Dziewczyna ubrana wyzywająco …   Słownik języka polskiego

  • zadziorny — Wyzywająco kłótliwy lub agresywny Eng. Defiantly quarrelsome or aggressive; belligerent …   Słownik Polskiego slangu

  • grzeczny — Bajki, bajeczki dla grzecznych dzieci «o historiach, opowieściach obliczonych na czyjąś naiwność, łatwowierność»: Kropnęli do was z pokładu tego krążownika, czy kontrtorpedowca, paliwo wam ciekło, a wy dalej lot kontynuujecie miast postrzelani… …   Słownik frazeologiczny

  • krzycząco — «w sposób rzucający się w oczy; jaskrawo, wyzywająco» Umalowana była krzycząco …   Słownik języka polskiego

  • prowokacyjnie — «zaczepnie, wyzywająco» Prowokacyjnie się zachowywać. Prowokacyjnie się uśmiechać …   Słownik języka polskiego

  • spojrzeć — dk VIIb, spojrzećjrzę, spojrzećjrzysz, spójrz a. spojrzyj, spojrzećjrzał, spojrzećeli spoglądać ndk I, spojrzećam, spojrzećasz, spojrzećają, spojrzećaj, spojrzećał 1. «skierować, zwrócić wzrok, oczy; rzucić okiem, popatrzeć; o oczach, wzroku:… …   Słownik języka polskiego

  • tłuszcza — ż II, DCMs. tłuszczaczy, blm przestarz. «tłum, gromada ludzi, zwłaszcza zachowujących się niekulturalnie, wyzywająco, wywołujących awantury, burdy; motłoch, hołota» Rozpasana tłuszcza. Wyjąca tłuszcza …   Słownik języka polskiego

  • twarz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «przednia strona głowy ludzkiej» Okrągła, pełna, pociągła, szczupła, wydłużona twarz. Brzydka, nalana, odrażająca twarz. Ascetyczna, rasowa twarz. Pomarszczona, wychudzona, zniszczona, zwiędła twarz. Czerstwa,… …   Słownik języka polskiego

  • wydra — ż IV, CMs. wydradrze; lm D. wydrader a. wydr 1. «Lutra lutra, zwierzę z rodziny łasicowatych, o brązowej sierści, długim ogonie, palcach połączonych błoną pływną, przystosowane do ziemno wodnego trybu życia; żywi się przeważnie rybami, żyje na… …   Słownik języka polskiego

  • wydrowaty — pot. «o kobiecie wyzywająco ubranej, umalowanej, rzadziej: odznaczającej się kłótliwym usposobieniem» Wydrowata blondynka …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”